Дзейнасць У. І. Леніна, непасрэдна звязаная з Беларуссю, з’яўлялася часткай яго велізарнай, карпатлівай работы, падпарадкаванай адзінай задачы пабудовы сацыялістычнага грамадства. У яго працах больш за 400 выказванняў, тэлеграм, запісак і іншых дакументаў, якія датычаць Беларусі. Першае ўпамінанне беларускага рэгіёна (Гродзенская губерня) з’явілася ў рабоце «Объяснение закона о штрафах, взимаемых с рабочих на фабриках и заводах» (1895). Вялікае значэнне надаваў распаўсюджванню марксізму і развіццю пралетарскага руху ў Беларусі. Выданні У. І. Леніна паліцыя знаходзіла пры вобысках у Мінску, Брэсце, Віцебску, Гомелі, Магілёве, Полацку, Оршы і іншых гарадах і мястэчках.

У міжваенны перыяд у Заходняй Беларусі радыёпрыёмнікі мелі нешматлікія жыхары. З вызваленнем акупіраваных тэрыторый пачаліся работы па будаўніцтве праваднога радыёвяшчання. У Брэсце гэтымі пытаннямі ведаў інжынер З. С. Бурыштэйн. 15 кастрычніка 1939 г. быў створаны аддзел радыёфікацыі і радыёсувязі. У Баранавічах, Брэсце, Пінску і іншых гарадах зманціраваны радыёвузлы, на плошчах гарадоў устаноўлены гучнагаварыцелі. 28 кастрычніка яны трансліравалі гістарычнае пасяджэнне Народнага сходу Заходняй Беларусі.

Іван Піліпавіч Акімачкін нарадзіўся ў чэрвені 1910 г. у вёсцы Крутое Калужскай губерні (цяпер Ігнатаўскага сельсавета Людзінаўскага раёна Калужскай вобласці) у сялянскай сям’і. Працаваў на заводзе. У Чырвоную армію прызваны ў 1931 г. Закончыў ваеннае артылерыйскае вучылішча, служыў у артылерыйскім дывізіёне ў Рэчыцы Гомельскай вобласці; у 1939 г. дывізіён пераведзены ў Брэст. Лейтэнант І. П. Акімачкін — начальнік штаба 98-га асобнага супрацьтанкавага артылерыйскага дывізіёна 6-й стралковай дывізіі, які размяшчаўся ў казематах Усходняга вала Кобрынскага ўмацавання Брэсцкай крэпасці.

Анатоль Іванавіч Жалудко нарадзіўся 4 красавіка 1960 г. у вёсцы Сабалі Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Бацька, Іван Антонавіч Жалудко, нарадзіўся ў Сабалях, працаваў у Расіі, двойчы ездзіў на цаліну. Маці, Ганна Антонаўна, займалася гаспадаркай, працавала ў калгасе, выхавала траіх дзяцей. Анатоль скончыў Рэвяціцкую сярэднюю школу. З дзяцінства захапляўся маляваннем.

Віктар Васільевіч Арсеньеў нарадзіўся 26 снежня 1950 г. у г. Брэсце. Закончыў архітэктурны факультэт Брэсцкага інжынерна-будаўнічага інстытута (1972). Вучыўся ў В. Н. Куліна, І. Д. Белагорцава.

Пасля ўваходжання Заходняй Беларусі ў склад БССР паўстала пытанне аб улікова-прызыўной і мабілізацыйнай рабоце на новых тэрыторыях. Па загадзе Народнага камісарыята абароны СССР ад 12 сакавіка 1940 г. быў створаны Брэсцкі абласны ваенны камісарыят. Яго першым ваенкамам 10 красавіка назначаны маёр Міхаіл Якаўлевіч Стафееў (1903–1941), які прыклаў шмат намаганняў для стварэння і наладжвання сістэмы работы органаў мясцовага ваеннага ўпраўлення вобласці.

Марат Рыгоравіч Клімаў нарадзіўся 28 лютага 1940 г. у вёсцы Выганашчы Целяханскай гміны Косаўскага павета (цяпер Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці). Вёска сярод балот Беларускага Палесся, побач з возерам Выганашчанскае, цяпер там гідралагічны заказнік «Выганашчанскае». Пэўна, маляўнічыя родныя мясціны і натхнілі Марата на цікавасць да выяўленчага мастацтва.

Дняпроўска-Бугскі канал даўжынёй 196 км мае вялікае народнагаспадарчае значэнне. Горад Брэст — канцавы пункт водна-транспартнай магістралі Дняпроўска-Бугскага воднага шляху, значнага для развіцця воднага транспарту ўсёй Беларусі. У 1940 г. на правым беразе ракі Мухавец, на месцы, дзе быў лесазавод, пачалося ўзвядзенне порта і механічных майстэрняў. Са жніўня 1940 г. пачала працаваць прыстань, начальнікам якой быў назначаны Пётр Паўлавіч Канышаў. Але Вялікая Айчынная вайна перашкодзіла будаўніцтву порта Брэст.

Эдуард Сямёнавіч Ханок нарадзіўся 18 красавіка 1940 г. у Фёдараўскім раёне Кустанайскай вобласці (Казахстан) у сям’і ваеннаслужачага. У 1946 г. сям’я пераехала ў Беларусь, у г. Брэст. Потым бацька служыў на Калыме, дзе Эдуард навучыўся іграць на акардэоне, выступаў на школьных вечарах. У 1953 г. вярнуліся ў Брэст, тут Эдурад скончыў сярэднюю школу № 7 (1957) і музычную школу.

Лілія Рыгораўна Батырава нарадзілася 15 чэрвеня 1935 г. у Мінску. Шасцігадовай дзяўчынкай займалася ў малодшай групе балетнай школы пры тэатры оперы і балета. Бацька ў першыя дні Вялікай Айчыннай вайны пайшоў на фронт, згінуў без вестак. Увесь час нямецка-фашысцкай акупацыі пражыла з маці, Казімірай Вітольдаўнай, у Мінску, іх дом быў разбомблены яшчэ на пачатку вайны. У апошнія дні акупацыі немцы тысячы мінчан пагрузілі ў вагоны і павезлі ў Германію, але цягнік дайшоў толькі да Брэста, зняволеныя дачакаліся Чырвоную армію.