Антыфеадальная казацка-сялянская вайна рускага (украінскага і беларускага) народа пачалася ў 1648 годзе, вялася за захаванне сваёй праваслаўнай веры, за ўратаванне ад прыгнёту польскіх паноў і за стварэнне сваёй дзяржаўнасці. На яе чале стаяў гетман Багдан Хмяльніцкі (каля 1595–1657). Удзельнікі паўстання аб’яўляліся казакамі, а сам удзел у ім называўся казакаваннем. Асноўная маса паўстанцаў была сялянамі і прыроднымі казакамі, а таксама ўдзельнічалі мяшчане і дробнае праваслаўнае духавенства.

Пётр Міронавіч Машэраў нарадзіўся 26 лютага 1918 года ў вёсцы Шыркі Сенненскага павета (цяпер Сенненскага раёна Віцебскай вобласці) у беднай сялянскай сям’і, у якой было пяцёра дзяцей. У школе Пётр любіў матэматыку, у 1935 годзе паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Віцебскага педагагічнага інстытута. У 1937 годзе быў беспадстаўна арыштаваны яго бацька, Мірон Васільевіч, які загінуў у лагеры. Пасля заканчэння інстытута ў 1939 годзе Пётр Машэраў працаваў настаўнікам у Расонскай СШ Віцебскай вобласці.

Іван Пракопавіч Герасевіч нарадзіўся 1 студзеня 1943 года ў вёсцы Стрыганец Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Яго бацька, Пракоп Дзянісавіч, загінуў на фронце ў 1945 годзе. Увесь цяжар нялёгкай сялянскай працы лёг на плечы маці, Пелагеі Ануфрыеўны, якая пачала губляць зрок. Іван быў яе адзіным памочнікам, таму пасля заканчэння дзевяці класаў Ракітніцкай школы прыняў рашэнне пакінуць далейшую вучобу і працаваць трактарыстам у саўгасе «Беларусь».

Аляксандр Сяргеевіч Грыбаедаў нарадзіўся ў 1795 годзе ў Маскве ў забяспечанай радавітай сям’і. Пасля Маскоўскага пансіёна паступіў у Маскоўскі ўніверсітэт. Збіраўся прысвяціць сваё жыццё навуцы — кандыдат славесных навук, кандыдат права, ужо без «пяці хвілін» доктар права, але пачалася Айчынная вайна 1812 года. Аляксандр Грыбаедаў добраахвотна пайшоў у войска, стаў карнетам. Пакуль яго полк фарміраваўся, а затым рушыў на Захад у складзе рэзерву, асноўныя ваенныя дзеянні ішлі ўжо на тэрыторыі Заходняй Еўропы. Потым Аляксандр захварэў і здолеў дагнаць полк толькі ў пачатку восені 1813 года.

Каталіцкі манаскі ордэн езуітаў («Таварыства Ісуса»), быў заснаваны ў 1534 годзе іспанскім дваранінам І. Лаёлам для барацьбы з Рэфармацыяй і ўзмацненнякаталіцтва. У Берасце (Брэст) ордэн прыйшоў амаль праз стагоддзе. Спачатку езуіты пасяліліся пры парафіяльным касцёле, а потым у каменным доме каля рынку, на месцы якога пасля ўзвялі ўласны каменны касцёл. У гэты час яны набылі бліжэйшыя гарадскія ўчасткі і атрымалі багатыя ахвяраванні, у прыватнасці, падараваны ваяводам Астафіем Валовічам фальварак Адамкова, а канцлерам Львом Сапегам — фальварак Лярэўная. 30 тысяч злотых даў на касцёл Казімір Сапега, і ў 1656 годзе будаўніцтва пачалося з цаглянага завода побач з ракой Мухавец.