Вольга Рыгораўна Мацукевіч (Рацык) нарадзілася 13 сакавіка 1949 г. у вёсцы Моталь Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Яе бацька, Рыгор Антонавіч Рацык, франтавік, удзельнічаў у абароне Ленінграда, Сталінградскай бітве, дайшоў да Берліна, узнагароджаны медалямі, пасля вайны ўзначальваў рыбалавецкую арцель, у 1949 г. стаяў ля вытокаў стварэння калгаса. Маці, Марыя Мацвееўна Рацык, у 1942 г. з сям’ёй была вывезена ў Германію на прымусовыя працы, вярнулася дадому пасля вызвалення, працавала ў калгасе.

Ядвіга Антонаўна Чарняўская нарадзілася 15 сакавіка 1914 г. у вёсцы Аляксандраўка Гомельскага павета Магілёўскай губерні (цяпер Гомельскага раёна Гомельскай вобласці) у сям’і рабочага. Скончыла школу-сямігодку, кароткія настаўніцкія курсы і ў шаснаццаць гадоў стала настаўніцай. У 1930–1932 гг. працавала ў пачатковай школе вёскі Пучын Брагінскага раёна. У 1933–1937 гг. вучылася ў Мінскім педагагічным інстытуце, пасля яго заканчэння выкладала рускую мову і літаратуру ў Мсціслаўскім педагагічным вучылішчы. У сакавіку 1940 г. пераведзена ў Брэсцкае педагагічнае вучылішча, якое рыхтавала настаўнікаў пачатковых класаў.

Ідэя стварэння помніка, прысвечанага 1000-годдзю першага летапіснага ўзгадвання Брэста, зарадзілася ў 2007 г. Праз год быў аб’яўлены творчы конкурс на лепшы праект, у якім удзельнічалі мінскія і брэсцкія скульптары. Помнік павінен быў увасабляць своеасаблівую мадэль горада, выяўленую ў гістарычных і абагульненых вобразах.

Аляксей Пятровіч Галаскок нарадзіўся 6 чэрвеня 1949 г. у вёсцы Талалайкі Зэльвенскага раёна Гродзенскай вобласці. Бацька працаваў маляром, маці — швачкай. Аляксей быў самым малодшым у сям’і, у якой падрасталі ягоныя старэйшыя сёстры Ганна і Марыя. У пачатку 1950-х сям’я пераехала ў г. Зэльву. Аляксей у школе вучыўся добра, у 1966 г. паспяхова скончыў сярэднюю школу № 1 г. Зэльвы.

Аляксандр Сяргеевіч Пушкін нарадзіўся 6 чэрвеня 1799 г. у Маскве. Выхоўваўся ў Царскасельскім ліцэі (1811–1817). Служыў у Калегіі замежных спраў. Аўтар паэм «Каўказскі нявольнік» (1820–1821), «Бахчысарайскі фантан» (1823), «Медны коннік» (1833), трагедыі «Барыс Гадуноў» (1825), рамана «Яўгеній Анегін» (1830), цыкла прозы «Аповесці Белкіна» (1830), аповесці «Капітанская дачка» (1836), рамана «Дуброўскі» (1832–1833), казак, вершаў, паэм і многіх іншых твораў. Актыўна выступаў як журналіст і крытык. У 1836 г. пачаў выдаваць часопіс «Современник». У выніку каварнай свецкай інтрыгі смяротна паранены на дуэлі і памёр 10 лютага 1837 г.