Станіслаў Юльянавіч Жукоўскі нарадзіўся 25 мая 1873 г. на хутары Ендрыхоўцы Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні. У хуткім часе бацькі пераехалі ў маёнтак Старая Воля Пружанскага павета (цяпер в. Стараволя Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці), дзе і прайшло дзяцінства будучага мастака. Бацька, Юліан Жукоўскі, прымаў удзел у польскім паўстанні 1863 г., за што яго пазбавілі саслоўных і маёмасных правоў, а два яго браты былі сасланы ў Сібір. Таму сям’я жыла ва ўласным доме на правах арандатараў.

Уладзімір Аляксандравіч Барысаў нарадзіўся 14 кастрычніка 1903 г. у в. Такавая Яраслаўскай губерні (цяпер Барысаглебскага раёна Яраслаўскай вобласці) у сялянскай сям’і. Скончыў царкоўна-прыходскую школу. У 13 гадоў бацькі адправілі хлопчыка ў Петраград на прыслужванне ў гастранамічную краму. У 1918 г. ён вярнуўся ў роднае сяло.

 «Чтоб ей сгореть, этой станции Барановичи!» Такім амаль што біблейскім праклёнам заканчваецца адно з апавяданняў выдатнага яўрэйскага пісьменніка Шолам-Алейхема, якое ўвайшло ў зборнік навэл «Чыгуначныя апавяданні». Яно так і называецца «Станцыя Баранавічы». Чым жа так не дагадзіў гэты прыпыначны пункт, гэты ледзь прыкметны пункт на карце чыгунак Расійскай імперыі сусветна прызнанаму пісьменніку?

Барыс Васілевіч Уксусаў нарадзіўся 24 ліпеня 1922 г. у г. Варонежы ў сям’і служачых. Вучыўся ў Варонежскім тэатральным вучылішчы (1939–1941). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1944 г. яго запрасілі ў адзін з франтавых ансамбляў, дзе выступаў да канца вайны. З 1945 г. працаваў у тэатрах Адэсы, Крывога Рога, Днепрадзяржынска, Кастрамы, Арджанікідзе (1964–1965), Краснаярска (1972–1976).

Амаль дваццаць гадоў сваёй творчай дзейнасці Барыс Уксусаў прысвяціў Брэсцкаму абласному драматычнаму тэатру імя Ленінскага камсамола Беларусі, дзе служыў у 1951–1963, 1965–1970 гг. Адразу выдзеліўся сваім тэмпераментам, пластычнасцю, розумам і працаздольнасцю. Акцёр добра адчуваў своеасаблівасці характараў сваіх роляў і ярка паказваў іх на сцэне.

Уладзімір Васільевіч Сухапар нарадзіўся 21 мая 1963 г. у г. Давыд-Гарадку Столінскага раёна Брэсцкай вобласці у рабочай сям’і. Першая настаўніца – Вольга Сцяпанаўна Плаўчанка, якая навучыла чытаць і пісаць. Вельмі любіў чытаць, добра пісаў сачыненні, якія хваліла настаўніца рускай мовы і літаратуры Тамара Іванаўна Турсіна. Пасылаў казкі, апавяданні ў піянерскую газету «Зорька», але публікацый не было. Класным кіраўніком быў франтавік, настаўнік гісторыі Міхаіл Анісімавіч Лукоўскі.

Пасля заканчэння СШ № 1 (1980) Уладзімір Сухапар працаваў паштальёнам, мастаком-афарміцелем у кінатэатры. Служыў у Савецкай арміі (1981–1983), быў сакратаром камсамола роты, закончыў школу камсамольскага актыву. Служыў у Падмаскоўі, удалося пабываць у славутых месцах Масквы: Крамлі, маўзалеі У. І. Леніна, на ВДНГ, Ваганькаўскіх могілках; пабачыць оперу ў Вялікім тэатры оперы і балета, канцэрт А. Б. Пугачовай у спарткомплексе «Алімпійскі».