Вёска Рухча 1-я Столінскага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1644 г. У цэнтры вёскі на сродкі ўладальнікаў Скірмунтаў у 1730 г. пабудаваны невялікі драўляны храм Нараджэння Багародзіцы. Напачатку быў уніяцкім, пасля скасавання уніі ў 1839 г. — праваслаўны. Да 1853 г. царква была прыходскай, а потым прыпісана да Радчыцкага праваслаўнага прыхода.

Першы ўспамін ў пісьмовых крыніцах аб праваслаўным храме святога архангела Міхаіла ў в. Сцяпанкі Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці адносіцца да 1619 г. У другой палове ХVІІІ ст. быў пабудаваны новы храм па уніяцкіх канонах, датай заканчэння будаўніцтва лічыцца 1780 г.

Вёска Новая Мыш Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці вядома з XVI ст., была некалі буйным мястэчкам на старым Варшаўскім гасцінцы. У першай палове ХVІІІ ст. існаваў драўляны палац, пабудаваны з рысамі стылю барока. У 1641 г. падканцлер ВКЛ Казімір Леў Сапега пабудаваў у Новай Мышы драўляны касцёл.

У 1880 г. браты Лур'е, капіталісты аўстра-венгерскага паходжання, пабудавалі ў г. Пінску Мінскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) фабрыку па вырабу фанерных скрынь і шавецкіх шпілек. Праз дванаццаць гадоў фабрыка была перааснашчана для вытворчасці запалак.

Першыя звесткі ў пісьмовых крыніцах пра в. Манькавічы Столінскага раёна датуюцца 1524 г. Гісторыя паселішча звязана з лёсам зямель вакол Давыд-Гарадка, што за 30 км. Гэтыя велізарныя ўладанні былі падараваны ў 1551 г. польскім каралём Жыгімонтам ІІ Аўгустам Мікалаю Радзівілу Чорнаму.