Якуб Сулейманавіч Шынкевіч нарадзіўся 16 красавіка 1884 г. у мястэчку Ляхавічы Слуцкага павета Мінскай губерні (цяпер г. Ляхавічы Брэсцкай вобласці) у сям’і татарскага землеўладальніка Сулеймана Шынкевіча і яго жонкі Фацімы. Меў брата Мустафу Шынкевіча, старшыню грамадства польскіх татар, і сястру Аміну.

Якуб Шынкевіч вучыўся ў розных пачатковых школах, затым у пятнаццацігадовым узросце быў залічаны ў трэці клас рэальнага вучылішча ў Мінску, дзе навучаўся ў 1899–1904 гг. У 1904–1910 г. вучыўся ў Санкт-Пецярбургскім тэхналагічным інстытуце. У 1912 г. паступіў на ўсходнезнаўчае аддзяленне гісторыка-філалагічнага факультэта Санкт-Пецярбургаскага ўніверсітэта.

Уладзімір Мікалаевіч Васільеў нарадзіўся 6 верасня 1923 г. у Латошынскай воласці Валакаламскага павета Маскоўскай губерні (цяпер Латошынскі раён Маскоўскай вобласці). У 1940 г. закончыў дзесяцігодку, паступіў на педагагічныя курсы пры Загорскім педагагічным інстытуце, працаваў выкладчыкам фізкультуры ў школе.

У канцы 1941 г. Уладзімір Васільеў стаў працаваць пісарам у ваенкамаце. У сакавіку 1942 г. прызваны ў Чырвоную армію. Удзельнічаў у баях супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў, двойчы паранены. Быў камсоргам батальёна, палка, памочнікам начальніка палітаддзела брыгады. З награднога ліста: «У баях за в. Грэдзякіна [Зубцоўскі раён Цвярской вобласці] 29–30 лістапада 1942 г. сяржант Васільеў быў на перадавой лініі. …Калі са строю выбыў камандны састаў падраздзялення, прыняў камандаванне ротай на сябе. Прывёў роту ў парадак, выслаў разведку, падрыхтаваў да трэцяга дня бою». Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі (1943), трыма медалямі.

Васілій Паўлавіч Энгельгардт нарадзіўся 29 ліпеня 1828 г. у в. Кустовічы Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці). Паходзіў са знакамітага шляхецкага роду Энгельгардтаў, быў старэйшым сынам у сям'і рускага арыстакрата Паўла Васільевіча Энгельгардта і яго жонкі Соф'і Рыгораўны, народжанай баранэсы фон Энгельгардт. Бацькі марылі ўбачыць сына дыпламатам, аддалі яго ў Імператарскае вучылішча правазнаўства. Пасля заканчэння ў 1847 г. вучылішча служыў

у 1-м і 5-м дэпартаментах Правячага Сената.

У вучылішчы Васілій Энгельгардт блізка сышоўся са сваім аднакласнікам Дзмітрыем Стасавым і, пазней, з яго братам — рускім музыкальным і мастацкім крытыкам Уладзімірам Стасавым. Гэтае сяброўства прайшло праз усё іх жыццё. Любоў да рускай музыкі непарыўна звязвала сяброў.

Васіль Пятровіч Куніцкі нарадзіўся 7 студзеня 1948 г. у в. Красіеўка Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці.У 1970 г. скончыў Гродзенскі сельскагаспадарчы інстытут па спецыяльнасці «аграномія», у 1985 г. – Акадэмію грамадскіх навук пры ЦК КПСС па спецыяльнасці «паліталогія».

Майсей Цярэнцьевіч Лазнуха нарадзіўся 26 жніўня 1883 г. у в. Беражное Пінскага павета Мінскай губерні (цяпер Столінскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1904 г. быў прызваны на ваенную службу. Служыў матросам на Балтыйскім флоце. Захапіўся ідэямі класавай барацьбы, уступіў у партыю бальшавікоў.

Уладзiмiр Iванaвiч Дзехцярук нарадзіўся 24 студзеня 1953 г. у в. Павіцце Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці ў сям'і настаўнікаў.Цёплыя бацькоўскія адносіны, разнастайнасць інтарэсаў бацькі Івана Аляксандравіча – даследчыка, мовазнаўца, і яго патрабавальнасць у выхаванні дзяцей з’явіліся добрым падмуркам для развіцця творчай натуры будучага паэта.

Сцяпан Фёдаравіч Сокал нарадзіўся 8 студзеня 1943 г. у в. Шавялі Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Яго бацькі, Хведар Піліпавіч Сокал і Кацярына Паўлаўна (Штундзер) былі звычайнымі сялянамі. Пасля вызвалення Беларусі бацька быў прызваны ў Чырвоную армію і накіраваны на фронт. У лютым 1945 г. пад Кёнігсбергам быў цяжка паранены, доўга лячыўся.

Ларыса Георгіеўна Дрычыц нарадзілася 20 верасня 1947 г. у г. Іванава Брэсцкай вобласці. Сваю працоўную дзейнасць пачала ў 1965 г. настаўнікам малодшых класаў Уласаўскай васьмігадовай школы. У 1972 г. скончыла Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт імя У. І. Леніна па спецыяльнасці «настаўнік рускай мовы і літаратуры».

Міхаіл Сілуянавіч Кахановіч нарадзіўся 27 верасня 1882 г. у в. Вялікія ЛукіНавагрудскага павета Мінскай губерні (цяпер Баранавіцкага раёнаБрэсцкай вобласці) у сям’і праслаўнага святара. У 1905 г. скончыў пяць класаў Мінскай духоўнай семінарыі, але не захацеў працягваць духоўную справу бацькі, абраў свецкае жыццё, паступіў на гісторыка-філалагічны факультэт Харкаўскага ўніверсітета. У 1910 г. атрымаў дыплом гісторыка, працаваў настаўнікам у розных навучальных установах Вільні.

Сцяпан Васільевіч Герасімук нарадзіўся 1 студзеня 1947 г. на хутары ля в. Высокае Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці.У бацькоў было адзінаццаць дзяцей, выжылі шасцёра, Сцяпан — самы малодшы. Калі яму было восем, раптам памёр бацька. У канцы 1950-х гг. улады прымусілі пераехаць з хутара ў вёску. Сцяпану давялося шмат працаваць па гаспадарцы, дапамагаючы маці: даглядаў жывёлу, касіў сена. Закончыў Высокаўскую семігодку, восьмы клас вучыўся ў Лукаўскай сярэдняй школе, а потым — у Велікарыцкай сярэдняй школе, якая за 15 км ад дому.