Фёдар Сямёнавіч Кунькоў нарадзіўся 22 лютага 1900 года ў вёсцы Сухое Бродніцкай воласці Пінскага павета Мінскай губерні (цяпер Рудскага сельсавета Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці) ў сям’і селяніна. З надыходам фронту Першай сусветнай вайны сям’я эвакуіравалася на Смаленшчыну. У г. Раслаўлі Фёдар Канькоў уладкаваўся працаваць на чыгуначную станцыю.

Аляксандр Патапавіч Валынец нарадзіўся 2 лютага 1935 года ў вёсцы Берказы Пінскага павета (цяпер Дубайскага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці) у сям’і чыгуначніка. Бацька працаваў пуцявым абходчыкам. Дзяцінства Аляксандра прайшло ў гады нямецкай акупацыі Піншчыны і ў цяжкі пасляваенны час. З 1944 года вучыўся ў мясцовай пачатковай школе, потым – у Паняціцкай сямігадовай, Малоткавіцкай сярэдняй школах.

Юрый Іванавіч Хілько нарадзіўся 13 лютага 1960 года ў г. Баранавічы Брэсцкай вобласці.

У канцы ХVIІІ ст. пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай узнікла неабходнасць умацавання заходніх рубяжоў Расіі. У 1796 годзе інжынер-маёр К. І. Оперман склаў інструкцыю “Для осмотра новой границы с Пруссией и Австрией”. Урад Расійскай імперыі разглядаў прапанову К. І. Опермана аб узвядзенні на працягу 1200 км заходняй граніцы дзевяці магутных крэпасцей першай лініі: у Лібаве, Коўне, Мерачы, Гродне, Брэст-Літоўску, Луцку, Лановічах, Камянцы-Падольскім, Сароках.

Гарады-героі – сімвал славы савецкага народа, прыклад яго масавага гераізму і самаахвярнасці. Званне “Горад-герой” у якасці дзяржаўнай узнагароды было ўстаноўлена 8 мая 1965 года Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР. Першымі гарадамі-героямі сталі Масква, Ленінград, Валгаград, Кіеў, Адэса і Севастопаль, якія вызначыліся гераічнай абаронай у час Вялікай Айчыннай вайны.