Іван Паўлавіч Мароз нарадзіўся 22 сакавіка 1945 г. у в. Свішчы Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці ў сялянскай сям’і. Бацька — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, франтавік. У дзяцінстве ў Івана праявілася цікавасць да механікі, таму пасля заканчэння сямігодкі ў 1961 г. ён вырашыў пайсці вучыцца ў Пружанскі саўгас-тэхнікум. Скончыў аддзяленне механізацыі, атрымаў спецыяльнасць тэхніка-механіка.

Пасля ўтварэння 4 снежня 1939 г. новых абласцей і раёнаў, якія замянілі ранейшы адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел Заходняй Беларусі, горад Кобрын стаў цэнтрам раёна Брэсцкай вобласці. 15 студзеня 1940 г. выйшаў Указ Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР«Аб стварэнні раёнаў у Баранавіцкай, Беластоцкай, Брэсцкай, Вілейскай і Пінскай абласцях Беларускай ССР». У Брэсцкай вобласці сярод іншых былі створаны Антопальскі, Дзівінскі і Кобрынскі раёны.

У час Першай сусветнай вайны германскія войскі летам 1915 г. цалкам захапілі Польшчу і ўвайшлі ў Прыбалтыку і Беларусь. Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандуючага з-за ваеннай небяспекі была пераведзена з Баранавічаў у Магілёў. 15 верасня немцамі быў захоплены Пінск, да зімы немцы занялі ўсю Заходнюю Беларусь. Фронт стабілізаваўся па лініі Рыжскі заліў – Дзвінск – возера Нарач – Баранавічы – Пінск – Дубна – Тарнопаль – рака Прут. У такім стане фронт знаходзіўся амаль без змен на працягу звыш двух гадоў.

У пачатку ХVI ст. у Давыд-Гарадку ўзнік новы від рамяства — вытворчасць высакароднага царкоўнага ўбранства. Вырабы мясцовых майстроў сталі шырока вядомы, з’яўляліся заказчыкі з іншых месцаў, горад стаў цэнтрам царкоўнага мастацтва своеасаблівага палескага накірунку.

Жыллёва-камунальная гаспадарка Маларыцкага раёна пачатак свайго існавання вядзе з 1940 г., калі пасля далучэння Заходняй Беларусі да БССР быў створаны раён у складзе Брэсцкай вобласці. Паводле дадзеных Брэсцкага дзяржаўнага архіва, у дакументах 1940 г. пазначаны аддзел камунальнай гаспадаркі выканаўчага камітэта Маларыцкага раённага Савета дэпутатаў працоўных.