Тамара Пятроўна Лазнюха (Вайтовіч) нарадзілася 1 лістапада 1948 г. у в. Дамашыцы Пінскага раёна Брэсцкай вобласці ў сям’і служачых. Скончыла Малоткавіцкую сярэднюю школу і Мінскі тэхналагічны тэхнікум (1972).

З 1966 г. Тамара Лазнюха жыве ў Пінску. Некаторы час працавала на Пінскай фабрыцы мастацкіх вырабаў. У 1980 г. цяжка захварэла, у выніку чаго стала інвалідам І групы (фізічная нерухомасць). Дачцы было толькі 12, а сыну – 7, яны прынялі на сябе догляд за маці.

Разалія Захараўна Фрыдзон (Гарніц) нарадзілася 2 лютага 1903 г. у в. Ліцвінава Полацкага раёна Віцебскай вобласці. У 1920 г. працавала машыністкай у Полацкім акпрафсавеце (акруговая рада прафесійных саюзаў). З 1926 г. – старшыня акруговага саюза савгандльслужачых. Узначальвала аддзелы аховы здароўя ў Жлобіне, Дрысе, Расонах.

З 1937 г. па 1940 г. працавала загадчыцай аддзела пісьмаў у газеце «Большевик Беларуси» г. Барысава. У 1941 г. стала інструктарам Дзяржынскага райкама КП(б)Б і загадчыцай раённага аддзела аховы здароўя, дзе яе застала Вялікая Айчынная вайна.

 Арсеній Паўлавіч Нікіцін нарадзіўся 12 студзеня 1913 г. на станцыі Каінск (зараз г. Куйбышаў Новасібірскай вобласці) у сям’і рабочага. З 1925 г. жыў у пасёлку Лысьва (зараз горад у Пермскай вобласці). Пасля заканчэння ФЗН працаваў майстрам інструментальнага цэха на металургічным заводзе, але заўсёды марыў аб небе. У 1934 г. паступіў у Арэнбургскую ваенную школу лётчыкаў, якую скончыў у 1937 г.

З жніўня 1941 г. Арсеній Нікіцін на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Прайшоў шлях ад радавога лётчыка да намесніка камандзіра 338-га Рыжскага бамбардзіровачнага авіяцыйнага палка. А. П. Нікіцін удзельнічаў у Сталінградскай бітве, баях за Каўказ. Увосень 1943 г., калі ішла бітва за Днепр, ён наносіў бомбавыя ўдары па аэрадромах і войсках саперніка ў Запарожжы, Днепрапятроўску. Выдатна выявіў сябе і падчас баёў за вызваленне Прыбалтыкі і ў разгроме ворага пад Берлінам.

Установа адукацыі «Кобрынскі дзяржаўны політэхнічны каледж» мае багатую гісторыю. Навучальная ўстанова неаднаразова рэарганізоўвалася і мяняла назвы, але ўвесь час была накіравана на падрыхтоўку спецыялістаў для будаўнічай галіны краіны і рэгіёна.

Кобрынскае прафесійна-тэхнічнае вучылішча № 102 будаўнікоў было створана ў кастрычніку 1968 г. на базе трэста «Брэстсельбуд». Размясцілася ПТВ № 102 у інтэрнаце былога ПМК-70 на пл. Леніна. Першы набор склаў усяго 88 чалавек. Спачатку навучанне вялося па простых будаўнічых спецыяльнасцях: маляр, муляр, тынкоўшчык, цясляр. Першы выпуск навучэнцаў адбыўся ў снежні 1969 г. 

Мікалай Андрэевіч Кліменка нарадзіўся 26 студзеня 1923 г. у станіцы Старашчарбакоўская Краснадарскага краю, багатай не толькі ўрадлівай глебай, але і моцным казачым родам, які захаваў традыцыі вернасці Айчыне. Гэтыя якасці з ранняга дзяцінства ўвабраў у сябе Мікалай Кліменка. Пасля заканчэння 10 класаў у 1940 г. ён паступіў у Саратаўскае ваеннае танкавае вучылішча. Стаць танкістам было яго патаемнай марай. Праз год пачалася Вялікая Айчынная вайна.

У ліпені 1941 г. Мікалай Кліменка быў накіраваны на фронт у якасці стралка-радыста ў танку. У першых жа баях пад Смаленскам баявая машына была падбіта. Камандзір танка і салдаты загінулі, а Мікалай і механік цяжка кантужаны, страцілі прытомнасць. Калі ачуліся, былі ўжо ў палоне. Калона палонных савецкіх байцоў ішла па дарозе ў бок Беларусі. Выбраўшы момант, Мікалай Кліменка вырваўся з акружэння канваіраў і пабег, услед засвісталі кулі, але яны яго не дасягнулі. Аднак неўзабаве на лясным узлеску нарваўся на нямецкую стралковую часць, зноў апынуўся ў палоне.