Аляксей Аляксандравіч Цабрук нарадзіўся 20 лютага 1924 г. у вёсцы Бухалі Пружанскага павета Палескага ваяводства (цяпер Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. У 1940–1941 гг. вучыўся на сталяра ў школе фабрычна-завадскога навучання ў Гайнаўцы, дзе яго застала Вялікая Айчынная вайна. Дабраўся дахаты, дапамагаў бацьку, Аляксандру Антонавічу, па гаспадарцы.

Ніна Аляксандраўна Шэлехава нарадзілася 21 лістапада 1929 г. у вёсцы Вялікая Грыбанаўка Грыбанаўскага раёна Варонежскай вобласці (Расія). Скончыла Ленінградскі дзяржаўны педагагічны інстытут імя А. І. Герцэна па спецыяльнасці «біялогія і хімія» (1947).
У 1951 г. накіравана на працу ў Беларусь. Працавала настаўніцай у Плотніцкай, Вялікамалешаўскай, Лядзецкай школах Давыд-Гарадоцкага раёна Пінскай вобласці. Затым выкладала хімію і біялогію ў СШ № 2 і СШ № 1 г. Давыд-Гарадка. У 1960 г. была дэлегатам ІV з’езда настаўнікаў БССР.

Іван Дзмітрыевіч Янкоўскі нарадзіўся 9 верасня 1924 г. у вёсцы Забаенне Бягомльскага раёна Барысаўскай акругі (цяпер Лепельскага раёна Віцебскай вобласці). Яго бацька быў вясковым кавалём. Іван Янкоўскі скончыў школу фабрычна-завадскога навучання № 3 у Мінску. У час Вялікай Айчыннай вайны са снежня 1942 г. ваяваў у партызанскім атрадзе № 3 брыгады «Жалязняк», удзельнічаў у аперацыях «рэйкавай вайны».

Міхаіл Васільевіч Стралец нарадзіўся 15 лютага 1959 г. у г. Любані Мінскай вобласці ў сям’і служачых. У школьныя гады захапляўся гісторыяй, заняў першае месца на рэспубліканскай алімпіядзе па гісторыі. У час вучобы на гістарычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна асабліва захапіўся навейшай гісторыяй Германіі. На ІV курсе напісаў сваю першую навуковую працу, за якую ўдастоены першай прэміі на Усебеларускім конкурсе навуковых работ студэнтаў. Акрамя вучобы толькі на «выдатна», паспяваў займацца спортам — цяжкай атлетыкай, штангай.

У музеі народнай творчасці ў в. Моталь Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці, які адкрыты ў 1995 г., была прадстаўлена экспазіцыя ручнікоў, фартушкоў і іншых прадметаў з Драгічынскага раёна. Экспазіцыя сведчыла аб багацці народнымі талентамі Драгічыншчыны, тады ж узнікла ідэя стварэння свайго музея. Новую ўстанову было вырашана стварыць у в. Бездзеж, дзе ў кожнай хаце стаяў размаляваны кветкамі сіні куфар, у якім захоўваўся рукатворны скарб: тканыя з ільну ручнікі, абрусы, падузорнікі і цэлыя стосы фартухоў.